บทที่ 110 สกุลเดิม (ปลาย)

ตอนที่ 110 สกุลเดิม(ปลาย)

ตอนนี้คุณนายใหญ่เป็นคนดูแลเรื่องในเรือนจึงมีข้อจำกัดน้อยลงมากขึ้น ทุกคนหัวเราะกันอย่างสนุกสนานมาหลายวันแล้ว

พอถึงวันที่สิบหกเดือนสิบ เมื่อสวีลิ่งอี๋เลิกจากว่าราชการก็มารับสืออีเหนียง

สืออีเหนียงกำลังพูดคุยกับอู่เหนียงอยู่ในห้อง “...เมื่อคำนวณบัญชีดูแล้วค่าเช่าร้านนั้นตกปีละสองร้อยตำลึง สามารถจ่ายได้ก่อนครึ่งหนึ่ง ผู้ร่วมลงทุนเป็นคนในครอบครัวเดียวกัน แค่จัดการให้พออิ่มท้องไปก่อนชั่วคราว ในหนึ่งปีอย่างน้อยก็สามารถหารายได้สามถึงสี่ร้อยตำลึง” อู่เหนียงพูดพลางยิ้มเจื่อนๆ “ข้ารู้ว่าตอนนี้เจ้าต่างจากเมื่อก่อน เงินเพียงสามสี่ร้อยตำลึงคงไม่อยู่ในสายตาเจ้า แต่ด้วยรายได้นี้อย่างน้อยก็สามารถซื้อผงชาดได้หลายกล่อง”