บทที่ 121 เสียงสะท้อน

ตอนที่ 121 เสียงสะท้อน

สวีลิ่งอี๋กำลังยุ่งกับการขนเมล็ดข้าวจากโกงดังข้าวของสกุลสวีที่ทงโจว แต่สืออีเหนียงกลับกำลังฟังจดหมายรายงานของเจียงปิ่งเจิ้ง “...ทั้งเยี่ยนจิงมีร้านขายน้ำหอมแค่สองร้าน ร้านที่ถนนตงต้าขายให้บรรดาสตรีเอาไว้ถูบนตัว อีกร้านหนึ่งอยู่ที่ถนนซีต้า เขาทำน้ำหอมผลไม้ให้กับร้านขายผลไม้” ตอนที่เขาพูดเขาดูตื่นเต้น “ร้านที่ถนนตงต้าใช้ขวดแก้วใบเล็กๆ ในการบรรจุน้ำหอม ขวดที่ราคาแพงราคาสามตำลึง ขวดที่ราคาถูกราคาแปดสลึง สำหรับร้านที่ถนนซีต้า สามสี่ตำลึงสามารถซื้อได้หนึ่งโถ ถูกมากขอรับ ฮูหยินอยากจะเปิดร้านขายน้ำหอมใช่หรือไม่ บ่าวคิดว่านี่เป็นความคิดที่ดี” พูดจบ รอยยิ้มของเขาก็ภาคภูมิใจมากกว่าเดิม “ท่านต้องเดาไม่ได้แน่ๆ ว่าร้านที่ถนนตงต้าเป็นร้านของผู้ใด” ไม่รอให้สืออีเหนียงตอบกลับ เขายิ้มอย่างเจ้าเล่ห์แล้วพูดว่า “เป็นร้านของฮูหยินห้าขอรับ”