บทที่ 237 ถกเถียง (ปลาย)

ตอนที่ 237 ถกเถียง(ปลาย)

เจียงฮูหยินได้ยินเช่นนี้ก็หยิบผ้าเช็ดหน้าออกมาซับน้ำตาแล้วพูดอย่างสะอึกสะอื้น “ท่านพ่อไม่ได้อยากทำเช่นนั้น ล้วนแต่เป็นความคิดของคนพวกนั้น บอกตามตรง ข้าไม่อยากให้เขารับบุตรบุญธรรมตอนนี้ ต้องจับคนที่ฆ่าน้องหลังให้ได้ก่อนแล้วค่อยพูดเรื่องนี้ ไม่เช่นนั้น คนอื่นก็จะพากันหัวเราะเยาะเอาได้ โชคดีที่ท่านพ่อฟังข้า...ดังนั้นคนพวกนั้นถึงได้มาหาข้า” พูดจบนางก็มองไปที่สืออีเหนียง “จะว่าไปแล้ว ข้าเป็นบุตรสาวที่แต่งงานออกเรือนไปแล้ว จัดการได้แค่ช่วงนี้ จัดการตลอดไปไม่ได้ ตอนนี้ท่านพ่อยอมฟังข้า ก็เพราะว่าเขาสงสารน้องหลังที่ตายไป แต่ว่าท่านพ่อนอกจากจะเป็นท่านพ่อแล้ว ยังเป็นคนของสกุลหวัง อยู่ต่อหน้าหลักการที่ถูกต้อง เขาไม่กล้าเห็นแก่ตัว เรื่องของทายาท ไม่ช้าก็เร็วก็ต้องจัดการ โชคดีที่สกุลเราไม่เหมือนสกุลอื่น ยังมีตำแหน่งบรรดาศักดิ์ แต่ทายาทไร้ตำแหน่งกับไม่มีทายาทมันแตกต่างกันที่ใดหรือ ตำแหน่งบรรดาศักดิ์เป็นความเมตตาของฮ่องเต้ แต่จะให้ใครไปสืบทอดตำแหน่งกลับเป็นเรื่องของสกุลหวัง โชคดีที่ยังมีข้า ไม่เช่นนั้น สกุลญาติพวกนั้นก็คงจะทำให้มันเดือนร้อนไปมากกว่านี้”