บทที่ 197 ความทุกข์ยาก (กลาง)

ตอนที่ 197 ความทุกข์ยาก(กลาง)

สืออีเหนียงได้ยินแล้วก็ถอนหายใจออกมาด้วยความโล่งอก

หลินปัวดีอกดีใจเสียยิ่งกว่า เขารีบเบียดพลางพูดขึ้นว่า “ขอข้าดูหน่อย ขอข้าดูหน่อย”

เก้าอี้ไม้ตัวเดียวไม่พอที่จะยืนสองคน จ้าวอิ่งจึงกระโดดลงมา

“ฮูหยิน คุณชายน้อยเฟิ่งชิงกำลังนอนหลับอยู่ขอรับ…” ใบหน้าของเขาท่วมท้นไปด้วยรอยยิ้ม

สืออีเหนียงพยักหน้าเล็กน้อย ยิ้มพร้อมกับพูดขึ้นว่า “รีบไปแจ้งพ่อบ้านไป๋สักคำ จะได้ไม่ต้องคอยเป็นกังวลใจอยู่ แล้วก็ท่านโหวด้วย จะต้องไปเรียนเรื่องนี้ก่อนถึงจะถูก”