บทที่ 337 เป็นแขก (กลาง)

ตอนที่ 337 เป็นแขก(กลาง)

หลังจากทานข้าวกลางวันเสร็จ สืออีเหนียงก็ให้ป้าซ่งไปส่งชีเหนียงไปที่ห้องรับแขกที่จูอานผิงพักผ่อนเมื่อวาน “...พี่เขยเดินทางทั้งวันทั้งคืน พาคนคุ้มกันมาด้วยแค่สองคน ไม่มีใครคอยรับใช้เขาคงจะไม่ดี พี่หญิงเจ็ดรีบไปช่วยเขาเก็บข้าวของเถิดเจ้าค่ะ”

ต่อหน้าผู้คนมากมายเช่นนี้ นางไม่ได้พูดถึงเซียงอวิ๋น

ชีเหนียงเป็นคนฉลาดและมีไหวพริบ ก่อนหน้านี้แค่โมโหเรื่องที่ไม่มีลูก มองอะไรก็ไม่พอใจขัดหูขัดตาไปหมด ยิ่งไม่ต้องพูดถึงเรื่องที่จะให้นางสงบสติอารมณ์ครุ่นคิด แต่ยามนี้จูอานผิงพูดเช่นนั้น ทำให้นางสบายใจขึ้นไม่น้อย เรื่องบางเรื่องที่ปกติไม่ค่อยสนใจก็ผุดขึ้นมาในหัว จึงยิ้มแล้วพยักหน้าตอบรับ จากนั้นก็ลุกขึ้นบอกลาไท่ฮูหยิน “...ท่านโหวให้เราพักอยู่ที่เรือนฉงเซียง ก่อนที่เราจะซื้อเรือน เกรงว่าคงจะต้องอยู่ที่นั่นตลอด ประเดี๋ยวทำความสะอาดเสร็จแล้ว ค่อยเชิญไท่ฮูหยิน ฮูหยินห้า หลานชาย หลานสาวและซินเจี่ยเอ๋อร์ไปนั่งเล่นนะเจ้าคะ”