บทที่ 242 มีความสุข (กลาง)

ตอนที่ 242 มีความสุข(กลาง)

ป้าเถาได้ยินก็ตกใจ

“ท่านแน่ใจหรือเจ้าคะ” นางเผลอถามออกมา จากนั้นก็รู้สึกเสียใจที่ตัวเองถามเช่นนั้นออกมา

ช่วงนี้นางกำลังสังเกตสืออีเหนียง สืออีเหนียงเป็นคนฉลาดแต่ถ่อมตัว คนอย่างนาง หากไม่แน่ใจจริงๆ นางไม่มีทางพูดออกมาแน่นอน

ความคิดนี้วาบขึ้นมา จึงอดไม่ได้ที่จะเงยหน้ามองสืออีเหนียง

ภายใต้แสงไฟที่อบอุ่น สืออีเหนียงนั่งนิ่งราวกับต้นสน ดวงตาที่เดิมทีเปล่งประกายราวกับดวงดาวมองมาที่นางอย่างเงียบสงัด ทำให้นางนึกถึงบ่อน้ำที่ลึกจนมองไม่เห็นก้นบ่อ ทำให้นางรู้สึกเย็นวาบขึ้นมา...