บทที่ 294 ข่าวดี (กลาง)

ตอนที่ 294 ข่าวดี(กลาง)

ยอดมุ้งที่ห้อยลงมาบดบังแสงที่สาดส่องและปิดกั้นความโกลาหล ความเงียบสงบราวกับฝุ่นปกคลุมไปทั่วพื้นที่

สวีลิ่งอี๋หันไปมองก้อนกลมๆ ที่ถูกคลุมด้วยผ้าห่มอยู่ข้างกายแล้วอดหัวเราะไม่ได้ “ยังไม่ตื่นอีก” เสียงของเขาแฝงไว้ด้วยความเกียจคร้าน

ผ้าห่มกระพือไปมาเล็กน้อย จากนั้นก็เผยให้เห็นใบหน้าราวกับดอกบัวแดงของสืออีเหนียง “เหมือนข้าจะป่วย!” น้ำเสียงใสกังวานแฝงไว้ด้วยความอ่อนหวานที่นางไม่เคยใช้มาก่อน ดวงตาเป็นประกายของนางมีความโกรธเคืองเล็กน้อย