บทที่ 433 ไร้จุดสิ้นสุด (ต้น)

ตอนที่ 433 ไร้จุดสิ้นสุด(ต้น)

ประโยคที่ว่า ‘เช่นนั้นก็ให้เขากลับมา จะได้ให้เขาเจอฉินอี๋เหนียงอีกสักครั้ง’ ทำให้สืออีเหนียงรู้สึกใจหาย

นางอดไม่ได้ที่จะพูดเบาๆ ว่า “ท่านโหว” และเมื่อนางหันไปมอง ก็เห็นสีหน้าที่นิ่งเรียบของสวีลิ่งอี๋ แต่มือที่วางอยู่บนเข่าของเขากลับกำลังกำแน่น

หากพูดต่อคงไม่ดี

สืออีเหนียงจึงเปลี่ยนเรื่อง “หลังจากที่ท่านออกไป อี้อี๋เหนียงก็เอะอะโวยวายจะเจอท่านให้ได้” นางเล่าเหตุการณ์ตอนนั้นให้สวีลิ่งอี๋ฟัง