บทที่ 508 สุขและทุกข์ (ปลาย)

ตอนที่ 508 สุขและทุกข์ (ปลาย)

เวลานี้เอง สืออีเหนียงจึงค่อยถอนหายใจออกมาเบาๆ จากนั้นก็ไปเยี่ยมกานไท่ฮูหยิน

เมื่อเจอหน้ากัน กานไท่ฮูหยินก็ได้ถามไถ่ถึงเรื่องจิ่นเกอขึ้นมา “วันสิบค่ำจิ่นเกอก็อายุห้าเดือนแล้วกระมัง หน้าตาเหมือนเจ้าหรือเหมือนท่านโหวมากกว่า ข้าเป็นหญิงหม้าย บุตรของเจ้าก็ยังเล็กมาก น่าเสียดายที่ไม่ได้เจอกันสักที” จากนั้นก็ได้พูดต่อไปว่า “ถึงแม้ว่าข้าจะมีเวลาว่าง แต่กลับเป็นคนไร้วาสนา กลัวว่าจิ่นเกอจะพลอยโชคร้ายไปด้วย ก็เลยวานให้หลานถิงช่วยจิ่นเกอทำเสื้อผ้าจำนวนหนึ่งไปฝากเจ้า!” น้ำเสียงนิ่งสงบเป็นอย่างมาก