บทที่ 515 เจ้าสาว (ต้น)

ตอนที่ 515 เจ้าสาว (ต้น)

สวีลิ่งอี๋ยิ้มกว้างกว่าเดิม

“เจ้ากล้าว่าข้าหรือ!”

แววตาของเขาลุกโชนขึ้นมาทันที

สืออีเหนียงเองก็เม้มปากยิ้มตาม

ในขณะที่สืออีเหนียงกำลังคิดว่าเขาจะทำอะไรต่อ จู่ๆ เขาก็พลิกตัวกลับไปนอนที่เดิม จากนั้นก็ถอนหายใจออกมาเฮือกใหญ่

“รีบเข้านอนเถิด!” น้ำเสียงฟังดูค่อนข้างผิดหวัง

สืออีเหนียงไม่รู้ว่าจะขำหรือจะร้องไห้ดี

การเข้าใจผิดแบบนี้ ต้องทำความเข้าใจใหม่ถึงจะถูก มิเช่นนั้น วันข้างหน้าหากสวีลิ่งอี๋และตนมีเรื่องกังวลใจก็จะไม่กล้าพูดออกมา วันเวลาที่ทั้งสองรักใคร่ประสานใจนั้นก็จะไม่ได้นานเท่าไร