บทที่ 467 แตกกิ่งก้านสาขา (ปลาย)

ตอนที่ 467 แตกกิ่งก้านสาขา(ปลาย)

สืออีเหนียงรู้ว่าเรื่องนี้มีบางอย่างผิดปกติ แต่เห็นท่าทีของคุณนายสี่สกุลหลัวแล้ว เกรงว่าคงจะถามอะไรไม่ได้ นางจึงไม่ซักถามแล้วพูดคุยเรื่องทั่วไป “อี๋เหนียงห้าสบายดีหรือไม่”

หลัวเจิ้นเซิงไม่ค่อยได้รับความสำคัญจากตระกูล เรื่องบางเรื่อง รอให้หลัวเจิ้นซิ่งมาบอกสืออีเหนียงเองที่เยี่ยนจิงดีกว่า

คุณนายสี่สกุลหลัวก็ไม่อยากพูดเรื่องพวกนี้กับสืออีเหนียง เมื่อได้ยินเช่นนี้นางก็ยิ้มแล้วเปลี่ยนเรื่อง “อี๋เหนียงสบายดี อยู่ดูแลน้องเจ็ด เย็บปักถักร้อยที่เรือนทุกวัน บางครั้งก็ออกไปไหว้พระโพธิสัตว์ที่วัดกับอี๋เหนียงหก” พูดถึงตรงนี้ นางก็อุทาน “ไอ๊หยา” แล้วพูดต่อไปว่า “เห็นจิ่นเกอแล้วมัวแต่ดีใจ ลืมเรื่องหนึ่งไป” นางส่งจิ่นเกอให้แม่นมกู้ที่คอยรับใช้อยู่ข้างๆ ควักถุงผ้าดอกไห่ถังสีแดงยื่นให้สืออีเหนียง “ยันต์เเคล้วคลาดที่อี๋เหนียงห้าบูชามาจากวัดฉือหยวน นางบอกให้ข้านำมาให้เจ้า ปกป้องเจ้าและลูกให้ปลอดภัย” นางยิ้ม “ถึงแม้ว่ายันต์เเคล้วคลาดนี้จะมาช้าหน่อย แต่ก็ยังมาถึง มันคือน้ำใจของนาง”