บทที่ 462 แรกเกิด (ต้น)

ตอนที่ 462 แรกเกิด(ต้น)

หลินปัวตอบกลับผ่านทางหน้าต่าง “ส่งแม่นมมาห้าคนตั้งแต่เช้าแล้วขอรับ กำลังรออยู่ที่ลานข้างนอก”

“เรียกพวกนางเข้ามา!”

หลินปัวขานรับแล้วเดินออกไป

เด็กน้อยร้องไห้หนักกว่าเดิม

สืออีเหนียงหยัดกายลุกขึ้นนั่งด้วยความกังวล

“ข้าเอง!” สวีลิ่งอี๋รีบวางหมอนไว้ข้างหลังนางแล้วอุ้มลูกมาไว้ในอ้อมแขน

สืออีเหนียงพิงหมอน ส่วนสวีลิ่งอี๋อุ้มลูก เดินไปเดินมาพร้อมกับตบตัวเขาเบาๆ เพื่อปลอบประโลมแต่ลูกน้อยก็ยังร้องไห้ไม่หยุด