บทที่ 590 ออกเรือน (ปลาย)

ตอนที่ 590 ออกเรือน(ปลาย)

สืออีเหนียงลูบผมของบุตรชายอย่างเบามือ วางสมุดภาพวาดในมือลงอย่างเงียบเชียบ ช่วยห่มผ้าให้จิ่นเกอแล้วขยิบตาให้อาจิน กำชับให้นางดูแลจิ่นเกอให้ดี จากนั้นก็เดินออกไปจากเรือนหน่วนเก๋อ

ข้างนอกมีลมพัดโชยมา แรงลมกระทบกับหน้าต่างจนทำให้เกิดเสียงดัง

สืออีเหนียงขึ้นไปบนเตียง

ซุกตัวอยู่ในผ้าห่มที่ให้ความอบอุ่น

นางมองดูถุงหอมที่ห้อยอยู่บนม่าน จู่ๆ ก็นึกถึงตอนที่ตัวเองพึ่งจะแต่งงานเข้ามา...ราวกับว่าตัวเองเดินออกไปไกลมากขึ้นเรื่อยๆ...