บทที่ 612 สงสัย (ต้น)

ตอนที่ 612 สงสัย(ต้น)

สวีลิ่งอี๋นึกถึงความอ่อนล้าเมื่อครู่นี้ของสืออีเหนียง กอดนางพลางหอมแก้มแล้วพูดเสียงเบาว่า “รีบนอนเถิด!”

มีบางอย่างติดอยู่ในใจของสืออีเหนียง เมื่อถูกปลุกให้ตื่นแล้ว ไหนเลยจะหลับต่อได้ นางซุกตัวเข้าไปในอ้อมแขนของสวีลิ่งอี๋ ลังเลว่าจะบอกสวีลิ่งอี๋เรื่องของสวีซื่อเจี้ยดีหรือไม่

เมื่อสวีลิ่งอี๋เห็นว่านางไม่ง่วงแล้ว คิดว่าเป็นเพราะนางเหนื่อยเกินไป จึงลูบหลังนางเบาๆ เหมือนตอนที่สุขภาพนางไม่ดีในช่วงหลายปีที่ผ่านมา กล่อมนางให้หลับ “ยุ่งอีกสองวันก็จะจบแล้ว เจ้าทนไปก่อน เมื่อถึงเวลานั้นพวกเราค่อยพาจิ่นเกอไปพักที่เรือนซีซานสักระยะหนึ่ง เจ้าจะได้พักผ่อนเยอะๆ ”