บทที่ 675 ท้อใจ (ต้น)

ตอนที่ 675 ท้อใจ(ต้น)

ท่านพ่อเคยผิดหวังและเอือมระอาต่อเขา ท่านพ่อเคยโมโหใส่เขา ท่านพ่อเคยสั่งสอนเขาด้วยความอดทน แต่ไม่เคยสะบัดแขนเสื้อใส่เขาแบบนี้

สวีซื่อจุนยืนอึ้งตะลึงอยู่กลางห้อง มือเท้าเย็นเฉียบ ไม่รู้ว่าผ่านไปนานแค่ไหนเขาถึงได้สติกลับมา จากนั้นก็เดินออกไป

“คุณชายน้อยสี่ ท่านเป็นอะไรขอรับ” หวังซู่รีบเดินเข้าไปประคองเขา

“ไม่เป็นไร!” ภายใต้แสงอาทิตย์ ใบหน้าของเขาซีดขาวราวกับกระดาษก็ไม่ปาน