บทที่ 746 กลับบ้าน (ปลาย)

ตอนที่ 746 กลับบ้าน(ปลาย)

สืออีเหนียงรีบหันไปหยิบผ้าสะอาดสองสามผืนในลิ้นชักไม้ที่อยู่ด้านข้างมาเช็ดโต๊ะ เก็บถ้วยชาพลางพูดกับสวีลิ่งอี๋ที่ถูกน้ำชาหยดใส่ “ท่านโหวไปนอนในห้องเถิดเจ้าค่ะ ที่นอนเปียกหมดแล้ว!”

“ช่างเถิด” สวีลิ่งอี๋พูดพึมพำว่า “ให้สาวใช้เอาที่นอนมาปูใหม่” แล้วพูดต่อไปว่า “เจ้าก็รีบไปพักผ่อน ข้าจะเรียกสาวใช้น้อยเข้ามาทำความสะอาด” กลางดึกเช่นนี้ คนที่เป็นเวรกลางคืนในห้องของนางมักจะนอนอยู่ที่ห้องโถง หากไปเรียกมาตอนนี้ เกรงว่าจะทำให้จิ่นเกอรู้เข้า เมื่อถึงเวลานั้นหากเขาเห็นว่าบิดามารดาแยกที่นอนก็ไม่รู้ว่าจะคิดอย่างไร แม้ว่าสภาพครรภ์นางจะดี แต่อย่างไรเสียก็กำลังตั้งครรภ์อยู่และพึ่งจะผ่านไปได้เพียงสามเดือน หากให้นางไปหอบเอาฟูกออกมาเอง หากเกิดอะไรขึ้นจะทำอย่างไร