บทที่ 664 ครึกครื้น (กลาง)

ตอนที่ 664 ครึกครื้น(กลาง)

สืออีเหนียงกอดสวีลิ่งอี๋ ใบหน้าของนางแนบลงบนแผ่นหลังของเขา

“เป็นอะไรหรือ” สวีลิ่งอี๋งัวเงียเล็กน้อย “ไม่สบายตรงไหนหรือ”

“เปล่าเจ้าค่ะ!” น้ำเสียงของสืออีเหนียงเหนื่อยล้าเล็กน้อย “ข้าแค่อยากกอดท่าน”

อย่างไรเสียสวีลิ่งอี๋ก็นอนไม่หลับแล้ว เขาลูบใบหน้าของนาง

ผิวหน้านุ่มลื่น ไร้ร่องรอยของเม็ดเหงื่อ

“ร้อนจะตายอยู่แล้ว” เมื่อก่อนสุขภาพของสืออีเหนียงไม่ค่อยดี สวีลิ่งอี๋จึงกลายเป็นนกตื่นธนู ไม่กล้าปล่อยให้นางร้อนหรือเย็นจนเกินไป ไม่กล้าใช้น้ำแข็งในตอนกลางคืนช่วงฤดูร้อน ทำได้เพียงใช้ผ้าบางๆ มาใช้แทนม่านที่หน้าต่าง แล้วเปลี่ยนเป็นมุ้งเก๋อปู้เพื่อรับลมธรรมชาติ เมื่อเห็นว่าสืออีเหนียงไม่ได้เป็นอะไร เขาจึงถอดเสื้อคลุมออกแล้วโยนทิ้งที่ปลายเตียง เอาพัดจากใต้หมอนมาโบกพัดให้