บทที่ 677 ท้อใจ (ปลาย)

ตอนที่ 677 ท้อใจ(ปลาย)

สืออีเหนียงหัวเราะ “ท่านหาภรรยาให้เจี้ยเกอหรือว่าหาเพื่อนให้ข้ากันแน่เจ้าคะ หากท่านหาภรรยาให้เจี้ยเกอ ข้าคิดว่าเรื่องนี้ต้องรอดูไปก่อน แต่หากท่านหาเพื่อนให้ข้าคงไม่จำเป็นกระมัง ภรรยาของอวี้เกอและจุนเกอล้วนแต่เป็นเด็กกตัญญูเจ้าค่ะ...” นางพูดพลางกุมมือสวีลิ่งอี๋ “ท่านพ่อท่านแม่จากเราไปก่อน เวลาของลูกๆ ยังอีกแสนไกล เราก็แค่หวังว่าแก่ไปแล้วจะมีคนอยู่ด้วย...” ขณะที่นางกำลังพูด สายตาของสวีลิ่งอี๋ก็สดใสขึ้นมาราวกับพระอาทิตย์ยามฤดูร้อน สืออีเหนียงหัวใจเต้นแรง นางหยุดชะงักไปครู่หนึ่ง