บทที่ 699 มานะ (ต้น)

ตอนที่ 699 มานะ (ต้น)

เสื้อผ้าถักซงเจียงสีขาวผืนบางเปียกชุ่มไปด้วยเหงื่อแนบเข้ากับผิวกายของจิ่นเกอ ราวกับพึ่งหยิบขึ้นมาจากแม่น้ำอย่างไรอย่างนั้น

สืออีเหนียงที่กำลังทอดสายตามองออกไปยังนอกหน้าต่างก็รีบเบือนหน้าหนีด้วยความปวดใจ คอยย้ำเตือนสติตัวเองอยู่ตลอดเวลาว่าหากไม่เห็นก็จะไม่พะวง แต่กลับสบตากับสวีลิ่งอี๋ที่กำลังถือด้ามไม้ไผ่ยืนคุมอยู่หลังจิ่นเกอเข้าพอดี