บทที่ 704 ฝึกฝน (ปลาย)

ตอนที่ 704 ฝึกฝน (ปลาย)

สืออีเหนียงไม่ได้สนใจเรื่องเหล่านี้แต่อย่างใด นางรีบจัดเตรียมข้าวของเครื่องใช้ของจิ่นเกอ

“ของจำพวกถ้วยน้ำชาและแส้หางม้าก็ไม่ต้องเอาไปแล้ว เอาของจำพวกเสื้ออ่าวหนังและรองเท้าหนังไปดีกว่า ถึงแม้ว่าด่านหุบเขาจยาอวี้จะเป็นพื้นที่ห่างไกลและทุรกันดาร แต่ข้าเชื่อว่าที่นั่นไม่ใช่ที่ที่ไร้ซึ่งผู้คนอยู่อาศัย หากว่าขาดแคลนจริงๆ ก็ไปซื้อเอาที่โน่นก็แล้วกัน” จากนั้นก็เงยหน้าขึ้นมาเห็นจิ่นเกอกำลังหยิบแส้ม้าทองคำดำพอดี เลยรีบพูดขึ้นทันทีว่า “ของสิ่งนี้ก็ห้ามเอาไปด้วย ‘ไม้ที่เรียวเล็กกลางป่า ย่อมถูกโค่นล้มได้ง่าย’ ถึงแม้ว่าที่ด่านหุบเขาจยาอวี้จะมีผู้บัญชาการกองทัพทหารคอยดูแล แต่เจ้าเองก็ควรที่จะสามารถอยู่กับผู้อื่นได้อย่างกลมกลืนจึงจะถูก สิ่งสำคัญที่สุดก็คือห้ามทำตัวอยู่เหนือผู้อื่นเป็นอันขาด ผู้คนที่มีความรู้ความสามารถไม่ใช่น้อยที่ต้องพ่ายแพ้ให้กับนิสัยที่เย่อหยิ่งทะนงตัว”