บทที่ 842 กริ้วจนกระอักเลือด

ตอนที่ 842 กริ้วจนกระอักเลือด

ณ ภูเขาแร่

เว่ยถิงกับเว่ยลิ่วหลังหลบซุ่มอยู่ในร่องน้ำแห่งหนึ่งตรงไหล่เขา

เว่ยลิ่วหลังเอ่ยอย่างฉงนว่า “เสี่ยวชี นี่ก็ผ่านไปคืนหนึ่งแล้ว เหตุใดเจ้าแม่ยังไม่มาอีก นางคลาดกับเราหรือไม่”

เว่ยถิงเอ่ย “เหยี่ยวของนางตามพวกเรามาตลอด ไม่มีทางคลาดกันหรอก”

เว่ยลิ่วหลังขมวดคิ้วเอ่ยว่า “เช่นนั้นเหตุใดนางยังไม่มาอีกเล่า”

การณ์ข้อนี้ เว่ยถิงก็สงสัยเช่นกัน