บทที่ 852 อาชานยง (ลง) มือ

ตอนที่ 852 อาชานยง (ลง) มือ

เสียงพิณนี้ไพเราะเกินจะพรรณนา ราวกับเสียงธรรมชาติ

แม้องครักษ์เงาผีจะไม่เชี่ยวชาญการดนตรี และไม่ค่อยสนใจเท่าใดนัก แต่ก็ยังอดฟังอยู่พักหนึ่งไม่ได้

สุดท้ายเขาก็นึกถึงภารกิจของตัวเองขึ้นมา ไม่คิดจะยืดยาดต่อ

ทว่าไม่รู้เพราะเหตุใด ฝีเท้าเขามันจึงช้าลงราวกับผีสั่งเทพแกล้ง

เสียวหู่ที่ถูกเขาจับไว้ในอ้อมอกเอ่ยขึ้นอย่างเสียงเด็กโหดว่า “สารเลว! เจ้ารีบปล่อยข้านะ! ไม่เช่นนั้นเจ้าได้เห็นดีแน่!”