บทที่ 920 อาเซวียนผู้หน้าเนื้อใจเสือ

ตอนที่ 920 อาเซวียนผู้หน้าเนื้อใจเสือ

ทุกคนกินเมล็ดแตงโมกันจนอิ่ม ก็แยกย้ายกลับบ้านกันอย่างพออกพอใจ ทิ้งซูเฉิงให้ยุ่งเหยิงอยู่คนเดียว

“เหมือนว่าคืนนี้จะยังมีภารกิจนะ” เว่ยชิงเอ่ยกับเว่ยลิ่วหลัง

นานๆ ทีเว่ยลิ่วหลังจะเข้าใจความหมายของพี่รองตนสักครั้ง “นั่นสิๆ ต้องไปเที่ยวหอนาง...”

เว่ยชิงปิดปากของเขาไว้

ซูเสียวเสี่ยวกะพริบตาปริบๆ ลุกขึ้นมาด้วยสีหน้าใสซื่อ