105 พ่อผมก็ไม่รู้จักคุณ

เห็นได้ชัดว่าไท่อี้เรินก็คิดเช่นเดียวกัน ใบหน้าเย็นชาของหานจัวหลี่คงไม่ได้มุ่งมาที่เธอแน่นอน

"หานไต้กอ!" ไท่อี้เรินยิ้มกว้าง เรียกอย่างออดอ้อน แล้วเดินเข้าไปหา

หานจัวหลี่เดินมาด้วยใบหน้าเย็นชา ไท่อี้เรินเห็นว่าหานจัวหลี่ตอบสนองต่อเธอ ยิ่งรู้สึกภูมิใจ ยื่นมือออกไปจะเกาะแขนหานจัวหลี่

ใครจะรู้ว่าหานจัวหลี่กลับไม่หยุด เดินตรงไปที่ข้างกายของหลู่หม่าน ทำให้ไท่อี้เรินพลาดท่าโดนเสียท่า มือทั้งสองข้างค้างอยู่กลางอากาศ ดูน่าอายมาก