ดังนั้นพนักงานส่วนใหญ่จึงขึ้นรถไฟฟ้าใต้ดินมาทำงาน
ถนนเลี้ยวโค้งไปแล้วก็ไม่มีคนมากนัก
ทันใดนั้นก็มีเสียงแตรดังขึ้น "บี๊บ" หลู่ หม่านมองไปตามเสียงและเห็นรถของหานจัวหลี่
เธอมองไปรอบๆ ไม่มีใครสนใจทางนี้ จึงรีบวิ่งไป
พบว่ากระจกรถของหานจัวหลี่มีสีเข้มมาก มองจากข้างนอกเห็นแค่ว่ามีคนอยู่ข้างใน แต่มองไม่เห็นใบหน้าชัดเจน จึงรู้สึกสบายใจขึ้นมาบ้าง
หลู่ หม่านรีบเปิดประตูขึ้นรถ ในที่สุดก็ถอนหายใจด้วยความโล่งอก