"คุณพูดถูก มีคนสวยกว่าคุณ โดดเด่นกว่าคุณมากมาย คุณไม่ใช่คนที่เยี่ยมที่สุด แต่ความรักไม่ใช่การสอบ ไม่ต้องเลือกตามคะแนน ผมแค่ชอบคุณ ไม่รู้ว่าทำไม บางทีอาจเป็นตอนที่เจอกันครั้งแรก คุณตกจากระเบียงเข้ามา แล้วเงยหน้าขึ้นมองผมครั้งแรก สายตาที่เปราะบางแต่เข้มแข็ง มีความมุ่งมั่นเด็ดเดี่ยว"
"อาจเป็นตอนที่คุณพันผ้าขนหนูวิ่งเข้ามากอดผม แกล้งทำเป็นผู้หญิงของผมอย่างมั่นใจ หรืออาจเป็นทุกครั้งที่เจอผม คุณก็เจ้าเล่ห์เหมือนสุนัขจิ้งจอก ทำให้ผมอยากจับคุณแต่ก็จับไม่ได้ ทั้งโมโหทั้งรัก หรืออาจจะ..." หานจัวหลี่หยุดพูด ยิ้มเล็กน้อย "ยังมีอีกมากมาย ผมเองก็ไม่รู้ว่าผมชอบคุณเพราะอะไรแน่ๆ"