หลู่ หม่าน: "..."
เธอจะไม่เรียกเขาแบบนั้นหรอก มันน่าเขินเกินไป
วันนั้นถ้าไม่ใช่เพราะสถานการณ์บีบบังคับให้ต้องแสดงเป็นจิ้งจอกวิญญาณ เธอก็คงไม่เรียกเขาแบบนั้น
การเรียกแค่ชื่อเดียวฟังดูเหมือนคนประสาทไปเลย มันโง่เขลาเกินไป
หานจัวหลี่ยิ้มตาหยี รู้ว่าเด็กคนนี้ยอมรับไม่ได้
"จั๋ว... จั๋วลี่..." หลู่ หม่านฝืนใจเรียกออกมาอย่างยากลำบาก
เมื่อเทียบกับคำว่า "ที่รัก" หรือ "สามี" แล้ว เธอยังรู้สึกว่ายอมรับคำนี้ได้มากกว่า