"อย่ากลัวเลย อย่ากลัว" ย่าพูด "เราไม่ได้ตั้งใจจะไปรับรางวัลใหญ่อะไร ถ้าชอบก็เล่นเพื่อความสนุกสนานของตัวเอง ก็ดีแล้ว พอเล่นคล่องแล้ว ถ้าหนูชอบ ก็เปิดคลาสสอนเด็กๆ ได้นะ"
หลู่ หม่านคิดว่าข้อเสนอของย่าดีมาก ไม่งั้นเซี้ยเชี่ยงเหว่ยอยู่บ้านไม่มีอะไรทำ นอกจากซื้อของทำอาหาร ก็แค่รอเธอกลับบ้าน เหงามากจริงๆ
มีอะไรที่เธอชอบทำ ทั้งคนก็จะรู้สึกเติมเต็ม
ไม่ใช่ว่าจะให้เซี้ยเชี่ยงเหว่ยไปหาเงิน ตอนนี้พวกเขาแม้จะไม่ได้ร่ำรวยมหาศาล แต่ก็ไม่ได้ขัดสนเหมือนแต่ก่อน