"ช่างน่าโมโหจริงๆ!" ย่าตบโต๊ะอย่างแรง ทำให้ปู่ที่นั่งฟังอยู่ข้างๆ สะดุ้งตกใจ
"รอดูเถอะ ฉันจะไปที่โรงเรียนเดี๋ยวนี้!" ย่าวางสายโทรศัพท์ไปโดยไม่รอให้ฮันจัวเฟิงพูดอะไร
ฮันจัวเฟิงกำลังอ้าปากจะพูด แต่ไม่มีโอกาสได้พูด
ย่าของเขาเป็นคนใจร้อนจริงๆ
"เป็นโทรศัพท์จากย่าเหรอ?" หลู่หม่านถาม
"ใช่" ฮันจัวเฟิงขยี้ตา ตอนนี้เขาได้แหย่รังต่อเข้าให้แล้ว "พี่ชายผมไปธุระต่างจังหวัดใช่ไหม? ย่าโทรมาสั่งให้ผมคอยดูแลคุณที่โรงเรียน อย่าให้ใครมารังแก"