บทที่ 214 รู้สึกว่าจะแย่แล้ว

ในที่สุดก็มาถึงห้องผู้ป่วยหมายเลข 307

หนิงซือหอบหายใจหนักๆ พลางก้มตัวลง เธอกำลังจะผลักประตูเข้าไป แต่หลูจิ้งลี่ก็รีบรีบผลักประตูเข้าไปก่อนเธอเสียแล้ว

หนึ่งวินาทีต่อมา หนิงซือยังไม่ทันเห็นว่าคนในห้องเป็นใคร หลูจิ้งลี่ก็ทำหน้าบึ้งทันทีแล้วปิดประตูกระแทกเสียงดัง จากนั้นก็คว้าไหล่เธอทั้งสองข้างแล้วผลักออกไป "เสี่ยวซีซี ไปๆๆ...อะไรกัน! พี่รอตั้งนานกลับเป็นไอ้นี่! ปล่อยให้มันตายไปเลยดีกว่า!"