บทที่ 218 สามารถทำอะไรก็ได้ตามใจชอบ

หนิงซือวางโทรศัพท์ลงโดยอัตโนมัติและกลั้นหายใจ เธอไม่ได้รู้สึกระแวงหรือป้องกันตัว แต่เป็นความประหม่า

เพราะเธอจำเสียงฝีเท้าของลู่ถิงเซียวได้

ลู่ถิงเซียวมาหาเธอทำไมในเวลานี้?

ตอนนี้มันตีสามแล้วนะ!

ที่แปลกที่สุดก็คือ นิสัยของลู่ถิงเซียวจะไม่มีทางเข้ามาโดยไม่เคาะประตูแบบนี้แน่ๆ...

ในขณะที่หนิงซือกำลังสับสนวุ่นวาย ร่างที่คุ้นเคยนั้นก็เดินมาถึงหน้าเตียงของเธอแล้ว