บทที่ 308 ปล่อยให้เขานอนสักหน่อยเถอะ

หนิงซือ: "..."

　　ไม่ใช่เรื่องด่วนมากเหรอ! คุณวิ่งหนีไปแบบนี้เลยเหรอ?

　　โชคดีที่เธอมีโทรศัพท์มือถืออยู่กับตัว หนิงซือรีบโทรหาหลูจิ้งลี่ทันที——

　　"ไอ้บ้า! หลูจิ้งลี่ ศีลธรรมของแกหายไปไหนแล้ว! ของอร่อยๆ ที่กินมาตั้งแต่แรกนั่นให้หมากินหมดแล้วใช่มั้ย? ถึงได้วิ่งหนีไปแบบนี้! แกยังคิดว่าฉันเป็นเพื่อนแกอยู่รึเปล่า?"

　　หนิงซือพูดด้วยเสียงเบาๆ ด่าไปพักใหญ่ ในที่สุด ปลายสายก็มีเสียงอ่อนๆ ของหลูจิ้งลี่แย้งกลับมา "ไม่ใช่นะ... ผมถือว่าคุณเป็นน้องสะใภ้มาตลอดนะครับ..."