บทที่ 394 ฉันกลับมาแล้ว

"ไป๋หลู เธอ..." ไป๋หลูลังเลที่จะพูด อยากถามว่าเธอมีวิธีจริงๆ หรือไม่ แต่ก็ไม่กล้าถาม กลัวว่าถ้าถามแล้วความหวังสุดท้ายก็จะหายไป

"รอฉันนะ เดี๋ยวมา" หนิงซือรีบบอกไป๋หลูอย่างรวดเร็ว จากนั้นก็มองเหลียงปี้ชินและคนอื่นๆ ด้วยสายตาครึ่งยิ้มครึ่งไม่ยิ้ม โดยไม่ได้พูดอะไรกับพวกเขามาก แล้ววิ่งออกไปนอกประตูบริษัท...

ไป๋หลูนึกถึงสายตาสุดท้ายของหญิงสาวก่อนที่เธอจะจากไป แม้จะรู้ว่าไม่ควร แต่ก็อดไม่ได้ที่จะเชื่อเธอโดยไม่รู้ตัว...