บทที่ 402 ฉันเป็นเพียงหญิงสาวคนหนึ่ง

ในชั่วพริบตาเดียว ความรู้สึกน้อยเนื้อต่ำใจที่สะสมมานานกว่าสิบปีก็พลันทะลักออกมา ความรู้สึกมากมายพรั่งพรูในใจ...

เธอคิดมาตลอดว่าสิ่งที่ทำมาทั้งหมดนั้นไร้ประโยชน์ ไม่ว่าจะพยายามมากแค่ไหนก็ไม่มีใครเห็น แต่ไม่คิดว่าจะมีคนสักคนที่เคยสนใจเธอ

ไป๋หลู่พูดด้วยน้ำเสียงตื่นเต้น เสียงสั่นเครือว่า "ขอบคุณ...หนิงซือ ขอบคุณจริงๆ! แต่ว่า การได้รางวัล...ฉันไม่กล้าคิดถึงมันหรอก แค่ได้อยู่ในบริษัทต่อไป มีข้าวกิน ไม่อดตายก็พอแล้ว..."