บทที่ 9 การดูถูกเหยียดหยามจากเพื่อนร่วมชั้น

"เย่เหมยซุนลี่ พวกเธอสองคนคุยอะไรกันอยู่?"

วังเซียงตะโกนด้วยความไม่พอใจ

"ฉันพูดผิดตรงไหนล่ะ? ไอ้คนส่งอาหารจนๆ นั่นจะมีเงินไปกินข้าวด้วยกันได้ยังไง?"

"แล้วพวกเราก็นัดกินข้าวกันมาตั้งหลายครั้งแล้ว เธอเห็นมันไปร่วมสักครั้งไหมล่ะ?"

เย่เหมยกลอกตาพลางตอบกลับไป

"ถ้าจางเฟิงไม่มีเงิน ฉันก็ช่วยออกให้ได้นี่ พวกเธอจำเป็นต้องดูถูกเขาขนาดนี้เลยเหรอ?" เยี่ยนจิงดูเหมือนจะทนไม่ไหวแล้ว จึงออกมาพูด