"คุณครูครับ ผมไม่รู้จริงๆนะครับ!"
จางเฟิงพูดอย่างจนปัญญา
"ฮึ่ม..."
ชินหลานเห็นท่าทางดื้อดึงของจางเฟิง จึงสูดลมหายใจลึกๆ แล้วปรับอารมณ์ตัวเอง
จากนั้นก็พูดว่า "ชุดนอนที่ฉันแขวนไว้ที่ระเบียงหายไป ในห้องนี้นอกจากเธอแล้วก็ไม่มีใครเข้ามาเลย ถ้าไม่ใช่เธอขโมยชุดนอนของฉันไป แล้วจะเป็นใครล่ะ?"
เมื่อได้ยินคำพูดของชินหลาน จางเฟิงรู้สึกเหมือนฟ้าผ่าลงมากลางกระหม่อม