"จางเฟิง พวกเรารู้แล้วว่าทำผิด ขอร้องละ ปล่อยพวกเราไปเถอะ!"
เหว่ยจุนคุกเข่าลงกับพื้น สีหน้าตื่นตระหนกอย่างมากขณะวิงวอนจางเฟิง
"ใช่ครับ นายน้อยจาง พวกเรารู้จริงๆ ว่าทำผิด ถ้าพวกเรารู้แต่แรกว่าคุณเป็นใคร ต่อให้มีความกล้าร้อยเท่า พวกเราก็ไม่กล้าคิดจะทำอะไรเหลียงจิงแน่นอนครับ!"
โจวป๋อเหาก็คุกเข่าอยู่บนพื้นพลางวิงวอนจางเฟิงไม่หยุด
จางเฟิงมองเหว่ยจุนและโจวป๋อเหาทั้งสองคนอย่างเรียบเฉย ไม่พูดอะไร