บทที่ 42 จริงๆ แล้วก็กลัวหลานสาวคนนี้อยู่เหมือนกัน

คุณยายพยักหน้าติดๆกัน เหมือนนักเรียนที่ถูกครูตักเตือน "มีค่ะ หนูทานยาตามเวลาที่หมอบอกทุกครั้ง ไม่เคยขาดเลยสักครั้ง"

หัวเหยาเอามือออก "ธูปหอมที่ฉันให้คุณยายก่อนหน้านี้ยังมีอยู่ไหมคะ?"

"มีค่ะ...หนูจุดทุกคืนเลย" คุณยายพูดด้วยน้ำเสียงลังเลอย่างเห็นได้ชัด

หัวเหยามองคุณยายด้วยสายตากึ่งยิ้มกึ่งไม่ยิ้ม "ถ้าคุณยายจุดทุกคืนจริง ก็คงไม่นอนไม่หลับและใจสั่นบ่อยๆแบบนี้หรอกค่ะ"