บทที่ 346 เราเป็นเพื่อนบ้านกันอีกครั้ง

ทางนี้ หัวเหยาเดินเข้ามาในห้องนั่งเล่น

มินอวี่กำลังถือโทรศัพท์คุยอยู่ เมื่อเห็นหัวเหยาเดินเข้ามา สีหน้าเย็นชาของเขาก็หายไป เขาพูดกับคนในโทรศัพท์เสียงเรียบๆ ว่า "...อืม วางแล้ว"

เก็บโทรศัพท์แล้ว มินอวี่มองไปที่หัวเหยา ใบหน้างดงามของเขาดูนุ่มนวลและสง่างามราวกับหยก "มาแล้วเหรอ"

หัวเหยาตอบรับเบาๆ เดินเข้าไปใกล้ตัวเขา ดวงตาคู่สวยของเธอจ้องมองเขาโดยไม่มีความรู้สึกใดๆ พยักหน้าพูดว่า "ไม่เลว ฟื้นตัวได้ดีทีเดียว"