บทที่ 5 ตัดสินใจสังหารอย่างไร้ความปรานี

หลู่หมิงรู้สึกตื่นเต้น กลั้นหายใจ และตั้งใจฟังอย่างระมัดระวัง

"ฮ่าๆ แน่นอนสิ ฉันใช้ความพยายามอย่างมากในการล่อหญิงคนหนึ่งของหัวหน้าโจรงูทรายมาได้ แล้วจึงได้รู้เกี่ยวกับเส้นทางลับนี้จากปากของนางนั่น ถ้าไม่ใช่เพราะนายเป็นเพื่อนสนิทที่สุดของฉัน ฉันคงไม่พานายมาหรอก"

อีกเสียงหนึ่งดังขึ้น

ฟังออกว่าทั้งสองคนเป็นคนหนุ่ม

"ผมรู้อยู่แล้วว่าพี่ฟงหล่อเหลาและมีเสน่ห์ ผู้หญิงคนไหนจะต้านทานเสน่ห์ของพี่ฟงได้" เสียงแรกประจบสอพลอ

"ฮ่าๆ!" หลี่ฟงดูเหมือนจะภูมิใจมาก เขาพูดต่อว่า "ที่นี่มีถ้ำอยู่ เราพักผ่อนที่นี่สักครู่ก่อน รอให้หัวหน้าครอบครัวของเราปะทะกับโจรงูทราย แล้วเราค่อยแอบเข้าไปในรังของโจรงูทราย ทรัพย์สมบัติของหัวหน้าโจรงูทรายจะเป็นของเราทั้งหมด"

พูดจบ ชายหนุ่มสองคนอายุราว 17-18 ปีก็เดินเข้าไปในถ้ำ

ทันทีที่พวกเขาเข้าไปในถ้ำ ก็เห็นหลู่หมิงทันที

"หลู่หมิง นายนี่เอง? ทำไมนายมาอยู่ที่นี่?"

ชายหนุ่มคนหนึ่งที่มีไฝดำบนใบหน้าอุทานด้วยความตกใจ

"คนของตระกูลหลี่" หลู่หมิงก็ตกใจเช่นกัน

เขารู้จักชายหนุ่มสองคนนี้ พวกเขาเป็นลูกหลานของตระกูลหลี่ ซึ่งเป็นครอบครัวของหลี่ผิง

คนหนึ่งชื่อหลี่ฟง หน้าตาหล่อเหลา ส่วนอีกคนที่มีไฝดำชื่อลีเฟย

"หลู่หมิง นายได้ยินทุกอย่างที่เราพูดเมื่อกี้ใช่ไหม?" หลี่ฟงจ้องมองหลู่หมิงด้วยสีหน้าบึ้งตึง

หลู่หมิงตอบ "ก็ได้ยินนั่นแหละ"

"หลู่หมิง เมื่อนายได้ยินแล้ว ก็ถือว่านายโชคร้ายแล้วล่ะ"

หลี่ฟงพูดด้วยแววตาที่เต็มไปด้วยความมุ่งร้าย

"พวกนายจะฆ่าฉัน?" สีหน้าของหลู่หมิงเคร่งเครียดขึ้น

"หลู่หมิง ชาติหน้าจำไว้ให้ดีว่าต้องฉลาดกว่านี้ ไอ้คนไร้ค่าอย่างแกไม่ควรไปไหนมาไหน ไม่งั้นอาจจะโดนฆ่าตายได้ง่ายๆ" หลี่ฟงพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชาและดูถูก

"พี่ฟง ไม่ต้องให้พี่ลงมือหรอก ผมจะจัดการมันเอง" ลีเฟยก้าวออกมาข้างหน้า ไม่สนใจหลู่หมิงเลยแม้แต่น้อย

แม้ว่าทั้งสองคนจะเห็นซากเสือในถ้ำ แต่พวกเขาไม่คิดว่ามันถูกหลู่หมิงฆ่า พวกเขาคิดว่ามันถูกสัตว์ป่าตัวอื่นหรือสัตว์ร้ายฆ่า

พวกเขายังไม่รู้ว่าหลู่หมิงมีระดับความสามารถแค่ไหน?

หลี่ฟงพยักหน้า พูดว่า "อืม ต้องจัดการให้เร็ว จัดการกับไอ้ขยะนี่แล้วเราจะได้พักผ่อนกัน"

"พี่ฟง ไว้ใจผมเถอะ จบใน 1 ท่าแน่นอน" ลีเฟยยิ้มอย่างดุร้าย กรงเล็บพุ่งเข้าใส่ลำคอของหลู่หมิง

ลีเฟย มีทักษะการฝึกฝนอยู่ในช่วงกลางของการเปิดเส้นเลือด เปิดเส้นลมปราณได้ 5 เส้น กรงเล็บนี้มีพลังอย่างน้อย 500 ชั่ง ถ้าโดนเต็มๆ หลู่หมิงไม่ตายก็บาดเจ็บสาหัสแน่

"ในเมื่อพวกแกอยากฆ่าฉัน ก็ต้องฆ่าพวกแกก่อนแล้วล่ะ"

หลู่หมิงพูดเบาๆ ดวงตาวาบขึ้นด้วยความมุ่งมั่นฆ่า ร่างกายขยับ ชกออกไปหมัดหนึ่ง

กำปั้นเพลิงมังกร!

หมัดนี้เร็วกว่า พุ่งเข้าชนอกของลีเฟยโดยตรง

โครม!

ลีเฟยเหมือนกระสอบใบหนึ่ง ถูกชกกระเด็นออกไป กระแทกกำแพงถ้ำอย่างแรง เลือดพุ่งออกจากปาก แล้วก็หมดลม

ลีเฟย ถูกหลู่หมิงฆ่าด้วยหมัดเดียว

"แก...แกฆ่าลีเฟย? เป็นไปได้ยังไง?"

ด้านข้าง หลี่ฟงเบิกตาโพลง เต็มไปด้วยความไม่อยากเชื่อ ตะโกนว่า "แกไม่ใช่ไอ้ขยะหรอกเหรอ? แกฆ่าลีเฟยได้ยังไง?"

"ไอ้ขยะ? ฮึๆ งั้นให้ 'ไอ้ขยะ' คนนี้ส่งแกไปสู่สุคติแล้วกัน"

หลู่หมิงยิ้มเย็น

"ส่งฉันไปสู่สุคติ? น่าขัน ฉันเปิดเส้นลมปราณได้ 8 เส้นแล้ว แกจะฆ่าฉันได้ยังไง? แกคิดว่าฉันเป็นลีเฟยงั้นเหรอ? ตายซะ!"

ไม่นาน หลี่ฟงก็สงบสติอารมณ์ลง ชักดาบยาวออกมา แทงเข้าใส่หลู่หมิง

แต่หลี่ฟงเป็นแค่นักรบปกติ เทคนิคการต่อสู้ไม่ได้เรื่อง ระดับความเชี่ยวชาญยิ่งแย่ จะเป็นคู่ต่อสู้ของหลู่หมิงได้ยังไง?

ก้าวมังกรงูหลบวูบ ก็หลบพ้นแสงดาบของหลี่ฟง ชกออกไปหมัดหนึ่ง ชนเข้าที่ท้องของหลี่ฟง

หลี่ฟงร้องครวญครางอย่างทรมาน ก็ลอยกระเด็นออกไปเช่นกัน ตกลงบนพื้น อาเจียนเป็นเลือดออกมามากมาย

แต่หลี่ฟงมีทักษะการฝึกฝนแข็งแกร่งกว่า จึงแค่บาดเจ็บสาหัส ไม่ถึงกับตาย

"แกเป็นแค่ขยะ ยังกล้ามาด่าฉันว่าเป็นไอ้ไร้ค่าอีกเหรอ?"

หลู่หมิงเดินเข้าไปหาหลี่ฟง ปล่อยความรู้สึกฆ่าแรงกล้าออกมา

"อย่า อย่าฆ่าฉัน" หลี่ฟงตกใจจนวิญญาณแทบหลุด ร้องเสียงดังไม่หยุด

เขาไม่เคยคิดฝันเลยว่า หลู่หมิงจะแข็งแกร่งขนาดนี้

"เส้นทางลับไปยังรังโจรงูทรายเป็นยังไง? บอกมาซะ"

หลู่หมิงถาม

แท้จริงแล้ว หลู่หมิงสามารถฆ่าหลี่ฟงได้ด้วยหมัดเดียว แต่ที่ไม่ฆ่าเขาก็เพราะเรื่องรังโจรงูทราย

โจรงูทราย เป็นกลุ่มโจรที่ออกปล้นแถวเทือกเขาอสูรสัตว์ ทำการเผา ฆ่า ปล้น ชั่วร้ายสารพัด

แต่เพราะอยู่ในป่าเขา ภูมิประเทศซับซ้อน จึงยังไม่ถูกปราบปรามได้

หลายปีมานี้ โจรงูทรายสะสมทรัพย์สมบัติไว้มากมาย ถ้าได้มาหลู่หมิงก็จะมีเงินซื้อยามังกรเสือได้

"ถ้านายอยากรู้เส้นทางลับไปรังโจรงูทราย ฉันบอกให้ได้ แต่นายต้องไว้ชีวิตฉัน"

หลี่ฟงสบตา พูด

ในใจเขากำลังคำรามอย่างบ้าคลั่ง รอกลับไปคราวนี้ เขาจะต้องแก้แค้นหลู่หมิงให้หนักเลย ไม่ใช่แค่หลู่หมิง แม่ของมันด้วย จะต้องทำให้ตายอย่างทรมาน

"ตอนนี้นายไม่มีสิทธิ์มาต่อรองกับฉัน ถ้าไม่พูด ฉันจะฆ่านายเดี๋ยวนี้" หลู่หมิงพูดเสียงเย็นชา จ้องหลี่ฟงด้วยสายตาเต็มไปด้วยความต้องการฆ่า

หลี่ฟงใจหายวาบ ร้องบอก: "ได้ ฉันจะพูด ฉันจะพูด..."

จากนั้น หลี่ฟงก็เล่าเส้นทางลับไปยังรังโจรงูทรายออกมา

"ตอนนี้ฉันไปได้แล้วใช่ไหม?" พูดจบ หลี่ฟงถาม

หลู่หมิงหัวเราะเย็นชา พูดว่า: "ไป? ปล่อยนายไป ให้กลับไปแก้แค้นฉันงั้นเหรอ?"

พูดจบ ก็ต่อยเข้าที่หน้าอกของหลี่ฟงหนึ่งหมัด ฆ่าเขาทันที

หลายปีมานี้ ผ่านร้อนผ่านหนาว หลู่หมิงมองโลกทะลุปรุโปร่งแล้ว

อู๋เต้าโฉ่วเจี้ย ผู้อ่อนแอเป็นอาหาร ผู้แข็งแกร่งเป็นผู้ล่า บางครั้ง ถ้าคุณไม่ฆ่าคนอื่น คนอื่นก็จะฆ่าคุณ

ดังนั้น หลู่หมิงจึงไม่มีความปรานีต่อศัตรู เพราะหากอ่อนข้อ ตัวเองก็จะตายแทน

หลังจากนั้น หลู่หมิงก็เริ่มค้นตัวหลี่ฟงและลีเฟย

สองคนนี้จนมาก เงินในตัวรวมกันยังไม่ถึงห้าสิบเหลียง

แต่ในตัวของหลี่ฟงกลับพบตำราลับเล่มหนึ่ง

"ดาบไฟลำแสงเดียว" เป็นวิชาดาบระดับต่ำ แม้จะไม่ใช่ระดับสูง แต่หลู่หมิงก็พอจะใช้ได้

ตอนนี้หลู่หมิงมีเพียงกำปั้นเพลิงมังกรเป็นวิธีโจมตี นอกนั้นก็ไม่มีอะไรอีก พอดีจะได้ฝึกวิชาดาบสักอย่าง

เขาเก็บตำราลับ ธนบัตร และหญ้าระฆังเงินทั้งหมดเข้าไปในศาลเจ้าสูงสุด จากนั้นหลู่หมิงก็ออกจากถ้ำ มุ่งหน้าไปยังทิศทางที่หลี่ฟงบอกว่าเป็นที่ซ่องสุมของโจรงูทราย

ที่ซ่องสุมของโจรงูทรายอยู่บนยอดเขาแห่งหนึ่งห่างออกไปกว่าสามสิบลี้

ภูเขาลูกนี้มีหน้าผาสูงชันสามด้าน แม้แต่ลิงยังปีนไม่ได้ มีเพียงทางแคบๆ ด้านหน้าที่นำขึ้นไปบนภูเขาเท่านั้น

หลู่หมิงใช้เวลาเต็มสองชั่วโมงกว่าจะมาถึงบริเวณใกล้ๆ ภูเขาลูกนี้

ระหว่างทางเกือบชนสัตว์ร้ายหลายครั้ง เป็นไปด้วยความหวาดเสียว

สัตว์ร้ายทั้งแข็งแกร่งและดุร้าย แบ่งเป็นเก้าระดับ แต่ละระดับแบ่งเป็นเก้าชั้น ส่วนนักสู้ก็เริ่มจากขอบเขตของนักรบ แต่ละขอบเขตก็แบ่งเป็นเก้าชั้นเช่นกัน

ดังนั้นแม้แต่สัตว์ร้ายระดับหนึ่งชั้นหนึ่งที่อ่อนแอที่สุด ก็ยังเทียบเท่ากับนักรบชั้นหนึ่งของนักสู้ ซึ่งไม่ใช่สิ่งที่หลู่หมิงจะรับมือได้ในตอนนี้

หลู่หมิงรออยู่แถวนั้น ตามที่หลี่ฟงบอก วันนี้หัวหน้าครอบครัวลีคือหลี่ฟูจะนำกำลังชั้นสูงของตระกูลหลี่มาล้อมปราบโจรงูทราย

แน่นอน หลี่ฟูไม่ได้มีน้ำใจดีอยากกำจัดภัยให้ชาวบ้าน เป้าหมายของเขาก็คือสมบัติที่โจรงูทรายปล้นสะสมมาหลายปี

และแล้ว ไม่นานนัก ก็มีร่างกว่าร้อยคนปรากฏขึ้นในป่าเขา พุ่งตรงไปยังที่ซ่องสุมของโจรงูทรายอย่างรวดเร็ว

"ศัตรูบุก!" เสียงตะโกนดังขึ้นบนยอดเขา

ตามมาด้วยเสียงร้องตะโกนและการสู้รบอย่างดุเดือด

"ถึงเวลาแล้ว" หลู่หมิงขยับตัว ใช้ก้าวมังกรงูเคลื่อนไหวในป่าเขา

ไม่นาน เขาก็มาถึงด้านหลังของที่ซ่องสุมโจรงูทราย ที่นี่มีทางลับแคบๆ ที่สามารถขึ้นไปบนยอดเขาได้

นี่คือทางหนีที่โจรงูทรายเตรียมไว้ให้ตัวเอง หากวันใดต้านทานการโจมตีของศัตรูไม่ไหว ก็จะหนีออกไปทางนี้