บทที่ 166 นั่นคือทางออก ไสหัวไป! (ตอนที่ 1)

เรินเฟยฟ่านกวาดตามองธนบัตรสามใบนั้นแล้วหัวเราะเยาะเบาๆ ก่อนจะมองผู้หญิงปากจัดคนนี้อย่างพินิจพิเคราะห์ผ่านกระจกมองหลัง

ผู้หญิงปากจัดคนนี้อายุเพียงยี่สิบกว่าๆ แต่อายุยังน้อยก็เรียนรู้ที่จะดูถูกคนอื่นเสียแล้ว ดูท่าทางคงไม่ได้รับการอบรมสั่งสอนอะไรมากนัก สำหรับผู้หญิงแบบนี้ การไม่สนใจเธอคือการตอบโต้ที่ดีที่สุด

ดังนั้น เรินเฟยฟ่านจึงไม่พูดอะไร เพียงแค่พยักหน้าให้กับคนขับรถ เป็นสัญญาณว่าสามารถออกรถได้แล้ว