เรินเฟยฟ่านหันหลังให้อย่างรู้กาลเทศะ พร้อมกับบ่นพึมพำว่า "ลูกสะใภ้ขี้เหร่ยังต้องพบพ่อแม่สามีเลย ตอนรักษาก็ต้องเห็นอยู่ดี จะยุ่งยากไปทำไม"
เย่ชิงเฉิงก็หันหลังให้เช่นกัน หันหลังให้เรินเฟยฟ่าน พลางถอดเสื้อผ้าและโต้กลับอย่างดุดันว่า "ไม่ต้องมายุ่ง! ฉันอยากทำยังไงก็ได้!"
ผ่านไปสักพัก เรินเฟยฟ่านเห็นว่าด้านหลังยังไม่มีความเคลื่อนไหว จึงหันข้างตัวมองไปโดยไม่รู้ตัว