บทที่ 200 ขอบคุณสำหรับเหตุการณ์วันนั้น (ตอนที่ 1)

ที่จริงแล้ว ซูอี้หานที่ถูกเรินเฟยฟ่านกดทับไว้นั้นยิ่งรู้สึกตื่นตระหนก แม้ว่าก่อนหน้านี้เธอจะเตรียมใจไว้แล้ว แต่ในตอนนี้เธอก็ยังคงดิ้นรนพยายาม แม้กระทั่งยื่นมือออกมาข่วนหลังของเรินเฟยฟ่านหลายครั้ง

เรินเฟยฟ่านเห็นซูอี้หานดิ้นรนเช่นนั้น จึงเปลี่ยนท่านั่งทับบนตัวของซูอี้หานทันที ขาทั้งสองข้างรัดขายาวของซูอี้หานไว้แน่น

ซูอี้หานแต่งตัวน้อยชิ้นอยู่แล้ว พอถูกรัดแบบนี้ เรินเฟยฟ่านกลับรู้สึกสบายอย่างแปลกประหลาด