บทที่ 214 มาจูบลากันสักหน่อยเถอะ (ตอนที่ 2!)

วันที่สองเหรินเฟยฟ่านถูกปลุกแต่เช้าด้วยเสียงโทรศัพท์ เป็นโทรศัพท์จากซูอี้หาน ความหมายโดยรวมในโทรศัพท์คือให้เหรินเฟยฟ่านกลับไป ดูเหมือนจะมีเรื่องสำคัญบางอย่าง

แม้ว่าซูอี้หานที่อยู่ปลายสายจะอยากรู้มากว่าเมื่อวานเหรินเฟยฟ่านไปไหนมา แต่ก็ยังไม่กล้าถามออกไป

ช่างเถอะ ซูอี้หานรู้ดีว่าด้วยความสามารถของเหรินเฟยฟ่าน ตัวเองไม่มีทางผูกมัดเขาได้

การจะจับใจผู้ชายได้ ก็ต้องจับร่างกายของเขาให้ได้ แม้ว่าซูอี้หานจะค่อยๆ พบว่าตัวเองเริ่มมีความรู้สึกบางอย่างต่อเหรินเฟยฟ่าน แต่เธอก็ยังไม่กล้าก้าวข้ามขีดจำกัดนั้น ไม่กล้ามอบสิ่งที่มีค่าที่สุดของตัวเองให้กับชายคนนี้