บทที่ 366 วิกฤตของฉุยหยิง (ตอนที่ 2)

ความมืดดำราวกับหมึก เงียบสงัดไร้เสียง

เวลาค่อยๆ ผ่านไปอย่างเงียบๆ

ฉุยหยิงรู้สึกหงุดหงิดมากในตอนนี้

เป็นความหงุดหงิดที่บอกไม่ถูก

เธอพบว่าตั้งแต่ช่วงเย็นก็ติดต่อเรินเฟยฟ่านและซูอี้หานไม่ได้แล้ว เดิมทีตั้งใจจะรอให้โทรติดต่อกลับมาแล้วนัดออกไปทานข้าวด้วยกัน

แต่ผ่านไปครึ่งชั่วโมงใหญ่ๆ ก็ยังไม่มีวี่แววอะไรเลย ฉุยหยิงจึงจำใจสั่งอาหารเดลิเวอรี่มาแทน