บทที่ 431 ยืนอย่างสง่างาม

ซูอี้หานยังไม่หายตกใจ เรินเฟยฟ่านจับมือเธอวิ่งออกไปทันที

ไม่ใช่ว่าเรินเฟยฟ่านกลัว แต่ใครจะรู้ว่าที่นี่จะมีหินถล่มลงมาหรือเปล่า

ถ้าเป็นอย่างนั้นพวกเขาก็จะไม่มีทางรอดแล้ว!

"คงอีกไม่นานคนพวกนั้นก็จะพบพวกเรา รีบไปกันเถอะ"

ทั้งสองรีบมุ่งหน้าไปอีกทิศทางหนึ่ง!

หลังจากเรินเฟยฟ่านจากไปได้ไม่กี่นาที กลุ่มชายร่างกำยำเปลือยท่อนบนก็ปรากฏตัวขึ้น ณ จุดที่เรินเฟยฟ่านและคนอื่นๆ เคยยืนอยู่