บทที่ 456 ฉันไม่อยากพูดเป็นครั้งที่สอง

เย่ชิงเฉิงกลับมาสงบนิ่ง ยังคงรินเหล้าให้เรินเฟยฟ่านต่อไป

ส่วนเรินเฟยฟ่านก็ดื่มทีละแก้วๆ จนหมด ท่าทางสบายๆ ไม่มีความรู้สึกใดๆ

ราวกับว่าคนตรงหน้าไม่มีตัวตนอยู่

ดูถูก!

ดูถูกอย่างโจ่งแจ้ง!

ดาบยาวสีแดงเพลิงข้างกายเขาเปล่งแสงสีแดงอ่อนๆ แฝงไว้ด้วยจิตสังหาร

จี้หงที่ยืนอยู่หลังหลิวเฉ่าโผล่หน้าออกมาดู เมื่อเห็นภาพในห้องรับรอง เธอก็ตกใจกับบรรยากาศนี้