บทที่ 512 จะสู้ก็สู้ จะขี้ขลาดไปทำไม!

เฟิงหมิงนั่งลงตรงข้ามกับเรินเฟยฟ่าน เขามองเห็นสถานการณ์ทั้งหมดของเรินเฟยฟ่านอย่างชัดเจน

เมื่อเห็นเรินเฟยฟ่านหลับตาลงนั่งขัดสมาธิ เขาแค่นเสียงเย็นชา "ยังคิดจะฝึกตนในนี้อีกหรือ เจ้าน่าจะคิดถึงสถานการณ์ของตัวเองก่อนนะ!"

เรินเฟยฟ่านลืมตาขึ้น จ้องมองคนตรงหน้า รู้สึกว่ามีบางอย่างไม่ชอบมาพากล

จากร่างของคนผู้นี้ เขารู้สึกถึงอันตราย

อันตรายอย่างยิ่ง