บทที่ 139 การต่อสู้ระหว่างหมาป่าและเสือดาว

ในที่สุดก็หลุดพ้นมาได้ ซิ่วไม่สนใจกระโปรงหนังสัตว์ที่เอวอีกต่อไป ในระหว่างหนีเขาเปลี่ยนร่างเป็นหมาป่า วิ่งอย่างรวดเร็วในสายฝน ทิ้งชิ้นหนังสัตว์ที่ฉีกขาดไว้เบื้องหลัง

ไป๋เฉียงเฉียงมองดูภาพการไล่ล่าของสัตว์ทั้งสองตัว ได้แต่ยกมือขึ้นลูบหน้าด้วยความหมดหนทาง

ทำไมหมาป่าตัวนี้ถึงได้ดื้อดึงอะไรขนาดนี้ แม้แต่สัตว์หมีที่ซื่อๆ ยังไม่กล้าทำอะไรเลยหลังจากถูกเคอร์ติสสั่งสอนไปแล้ว ช่างยากเย็นจริงๆ