บทที่ 175 ชิงชิงเก่งจริงๆ

ไป๋เฉียงเฉียงพูดจบก็พยายามลุกขึ้นอย่างอวดดี เคอร์ติสเตรียมจะช่วยพยุงเธอ แต่ก็ถูกเธอปฏิเสธ

"นายนอนเถอะ ฉันมีปาเคอร์คอยดูแล" ไป๋เฉียงเฉียงพูด

เคอร์ติสหลับตาลงอย่างง่วงนอน แล้วก็นอนลงบนที่นอนหญ้าอีกครั้ง

ไป๋เฉียงเฉียงฝืนความเจ็บปวดที่ช่วงล่างเดินออกไปข้างนอก ปาเคอร์เดินตามหลังไป๋เฉียงเฉียง พูดด้วยน้ำเสียงจริงใจ "ชิงชิงเก่งจริงๆ แบบนี้ฉันก็สบายใจแล้ว"